Są takie miejsca na Wybrzeżu Słowińskim, czyli … nie tylko Dąbki ale i Darłowo

Środa, 15 marca 2023

 

Były jej trzy ataki. Zanim się rozkręciła – odeszła. Ale czy na dobre?

Oczywiście chodzi o ZIMĘ. Choć za niecały tydzień, 21 marca rozpocznie się kalendarzowa wiosna, to niektórzy mówią, że zima nie powiedziała jeszcze ostatniego zdania. Korzystając z tego, zabiorę Was dzisiaj do mroźnego, królewskiego Darłowa.

 

Deep Sleep, Entspannungsmusik, Sleep Sound Library – Your Relaxation myfreemp3.vip .mp3

 

Plażę w centrum Dąbek od portu w Darłówku dzieli niecałe 8 kilometrów, gdyby więc wyruszyć szeroką plażą na wschód, po niecałych 2 godzinach spaceru dotrzemy do Darłówka. Po drodze miniemy dwa trochę nietypowe zejścia na plażę przy małej miejscowości Bobolin. Bliższe, tzw. zejście zachodnie, należy do zachodniej części Bobolina. Idąc dalej, po około 1,2 km, dotrzemy do drugiego zejścia należącego tym razem do wschodniej części Bobolina.
W miejscu tym do morza uchodzi struga Martwa Woda, która podobnie jak Kanał Szczuczy na Mierzei Bukowskiej, często bywa niedrożna. Plaża jest tu wyjątkowo szeroka. Pomiędzy wyznaczonymi zejściami nie ma możliwości przedostania się na nią, gdyż bezpośrednio przy plaży mieści się jednostka wojskowa. Podobna sytuacja jest w części wschodniej, gdzie przez około 3,5 km nie ma żadnego innego zejścia.

Szeroka, piaszczysta plaża. Cisza, spokój… Bobolin (koniec grudnia 2022)

Jest tutaj trochę ciekawiej ze względu na ponure betonowe bloki – bunkry, militarne pozostałości po II wojnie światowej. Funkcjonował tu tajny poligon doświadczalny, w którym testowano potężne działo kolejowa „Dora” nazywane „cudownym dzieckiem Hitlera”. Sam Adolf Hitler odwiedzał Darłowo kilka razy. Po poligonie pozostał tylko fragment tzw. „chińskiego muru” – ściany żelbetonowej i pozostałości stanowiska po największej poruszającej się po torach armacie świata. Znajdują się obecnie na zamkniętym terenie wojskowym.

Dziś Bobolin również jest otoczony terenami wojskowymi. Jeden z nich przedziela właśnie Bobolin na część zachodnią i wschodnią. Drugi, dużo większy, zaczyna się w części wschodniej Bobolina i ciągnie aż do południowo-zachodniej części Darłówka. To jednostka wojskowa 44 Bazy Lotnictwa Morskiego, z bazą śmigłowców. Do jej głównych zadań należy zabezpieczenie polskiej strefy SAR (poszukiwanie i ratownictwo) na Bałtyku oraz w strefie przybrzeżnej transport ludzi i sprzętu (głównie na rzecz Marynarki Wojennej), poszukiwanie, śledzenie i niszczenie okrętów podwodnych przy użyciu sił ZOP (zwalczanie okrętów podwodnych) oraz współdziałanie z siłami okrętowymi.

Bobolin/Darłowo. Radiolatarnia lotnicza DAR, obiekt należący do jednostki wojskowej 44 Bazy Lotnictwa Morskiego (17 grudnia 2022)

W pobliżu drogi z Dąbek do Darłowa znajduje się darłowska radiolatarnia lotnicza DAR, pracująca całą dobę na częstotliwości 114.200. Usytuowana jest na tzw. Świętej Górze i posiada współrzędne 54º24’36.74” N16º23’17.1”E.

W 1983 roku nad lotniskiem w Darłowie pojawił się niezidentyfikowany obiekt latający. Do jego zestrzelenia wysłano samoloty z podsłupskiego Redzikowa i Zegrza Pomorskiego koło Koszalina. Nie zestrzeliły. Piloci musieli później tłumaczyć się przed prokuratorem.

UFO nad lotniskiem w Darłowie (https://www.facebook.com/)

Tę nieznaną historię opisał (powołując się na polskie dokumenty), badacz UFO Dirk Vander Ploeg. Według jego danych, 6 czerwca 1983 roku, Stanisław Z. obsługujący radar słupskiego lotniska wojskowego dostrzegł na nim Niezidentyfikowany Obiekt Latający, unoszący się nad lotniskiem w Darłowie. Pilot zegrzyńskiej Iskry – kapitan Praszczałek – miał powiedzieć: „Widzę cel. Jest w kolorze stali, wygląda jak obracające się cygaro, zakręca jak bumerang. Nie ma żadnych widocznych oznaczeń, ani cech charakterystycznych dla jakiegokolwiek samolotu”. Dowództwo Wojsk Lotniczych wydało decyzję: „Obiekt zestrzelić!” Po rozkazie „Ognia!” – obiekt zniknął (…).

Poruszając się dalej piękną, piaszczystą plażą, od czasu do czasu spoglądając w niebo (może i my wreszcie zobaczymy UFO?), docieramy do Darłówka. Darłówko (potocznie nazywane Darłówek) to nadmorska część miasta Darłowa. Kąpielisko morskie powstało w 1814 roku i już w czasach niemieckich cieszyło się sporą popularnością. Powstało jako dzielnica turystyczna Darłowa i do dziś spełnia taką rolę. Znajdują się tam hotele, ośrodki wczasowe i pensjonaty.

Darłówko leży na obu brzegach rzeki Wieprzy dzielącej je na Darłówko Zachodnie oraz Darłówko Wschodnie. W czasie II wojny Światowej, gdy stal stała się materiałem deficytowym, Niemcy budowali statki z żelbetonu w stoczni działającej właśnie przy falochronie w Darłówku Zachodnim. Obie części dzielnicy łączy rozsuwany most przeznaczony tylko dla pieszych i rowerzystów. Dawniej istniał tu stary most zwodzony, który w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku przebudowano, a z czasem został zastąpiony tym właśnie mostem. To jedyny most rozsuwany na terenie Polski – jeden z trzech tego typu w Europie.

Darłówko – rozsuwany most a w dali latarnia morska (14 grudnia 2022)

Przy drugim falochronie, w Darłówku Wschodnim, stoi latarnia morska. Zbudowana jest z czerwonej cegły, a jej wysokość wynosi 22 metry. Pierwsze informacje o niej pochodzą z 1715 roku, kiedy to nakazano ustawić światła po obu stronach rzeki Wieprzy. 170 lat później, w 1885 roku, na początku falochronu wschodniego wybudowano stację pilotów. Od strony plaży przylegała do niego dwukondygnacyjna wieża. Zmodernizowano ją w 1927 roku. Dobudowano trzecie piętro wieży zwieńczone białą, stalową kopułą i galeryjką. Latarnia w tym stanie dotrwała do 2000 roku. Wtedy została wyremontowana i udostępniona zwiedzającym.

Darłówko oferuje szerokie plaże ciągnące się po obu jego stronach i jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc polskiego wybrzeża. Ta dzielnica-osiedle jest oddalona od miasta Darłowa około dwukilometrowym pasem podmokłego terenu. Miasto Darłowo przyciąga turystów malowniczym Starym Rynkiem i okolicznymi zabytkami, które liczą kilkaset lat. Najciekawszą atrakcją turystyczną Darłowa jest Zamek Książąt Pomorskich.

Jest on jedynym w Polsce nadmorskim zamkiem gotyckim, wzniesionym przez jedną z najdłużej panujących w Europie dynastii książęcych – Gryfitów.

Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie (14 grudnia 2022)

Gryfici byli na pewno pochodzenia słowiańskiego, istnieje jednak kilka hipotez dotyczących ich korzeni. Jedne wskazują na to, że byli oni spokrewnieni z Piastami. Inne, że byli potomkami Świętobora. Tak przynajmniej wynika z drzewa genealogicznego zamieszczonego na Mapie Lubinusa wskazującego na Świętobora jako pierwszego Gryfitę.

Zamek Książąt Pomorskich, Muzeum w Darłowie – drzewo genealogiczne zamieszczone na Mapie Lubinusa (14 grudnia 2022)

Między  VIII a IX wiekiem, przy ujściu rzeki Wieprzy do Morza Bałtyckiego, powstała osada Dirlov. 200 lat później na darłowskiej ziemi istniał już ośrodek handlowy. Prawa miejskie otrzymało Darłowo w 1312 roku. Po 5 latach od uzyskaniu praw miejskich, Darłowem rządził już Warcisław IV- książę zachodniopomorski z dynastii Gryfitów. Darłowo rozwijało się prężnie, więc syn Warcisława i Elżbiety Piastówny – książę Bogusław V (Wielki) postanowił wybudować tu zamek. Przedtem jednak w roku 1343 ożenił się z Elżbietą, córką króla Polski Kazimierza III Wielkiego.

W 1352 roku książę nabył od bogatej mieszczki wyspę Młyńską na rzece Wieprzy. Z pewnością już wtedy jego intencją było wzniesienie budowli obronnej, która mogłaby spełniać także funkcje reprezentacyjne. Prace budowlane ciągnęły się przez około 20 lat.

Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie (14 grudnia 2022)

Gotycką twierdzę na planie kwadratu zaczęto budować gdy Darłowo zaczęło współpracować z Hanzą, czyli związkiem kupców lub miast handlowych Europy. Po śmierci Elżbiety, Bogusław V związał się z Adelajdą Welf, córką księcia brunszwickiego. Zamek w Darłowie uczynił swoją rezydencją. Ze związku z Adelajdą, najprawdopodobniej w roku 1365, urodził mu się syn Warcisław VII. W 1386, Warcisław II zawarł przeciwko Polsce sojusz z zakonem krzyżackim, który wspomógł go znaczną sumą pieniędzy i obiecał mu pomoc w zdobyciu ziem po starszym bracie. Warcisławowi, z małżeństwa z Marią, córką Henryka III, w 1382 urodził się chłopiec, który na chrzcie otrzymał imię Bogusław. Imię to było bardzo popularne w dynastii Gryfitów z której to wywodził się ojciec, książę słupski Warcisław VII. Natomiast matka Maria reprezentowała ród meklemburski i była także spokrewniona z trzema rodzinami królewskimi: norweską, szwedzką i duńską. Matką Marii a babką Bogusława była księżniczka duńska Ingeborga, córka króla Waldemara IV Atterdaga, ostatniego męskiego przedstawiciela dynastii Estridsenów na tronie duńskim, zaś siostrą Ingeborgi była Małgorzata I.

Z małżeństwa Małgorzata I z Haakonem VI Magnussonem, królem Norwegii, narodził się syn Olaf II. Po śmierci  ojca Małgorzaty – Waldemara IV Atterdaga – na tron duński w wieku sześciu lat wstąpił tenże Olaf II. Za małoletniego wówczas Olafa Małgorzata sprawowała regencję w Danii, a po śmierci męża (1380) przejęła rządy regencyjne także w Norwegii. Niestety, wątły Olaf II zmarł przedwcześnie w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach w 1387, w wieku raptem 17 lat.

Zainteresowanym historią czasów panowania Małgorzaty I i jej tragedią, polecam film „Małgorzata I Królowa Północy”, który możecie obejrzeć  (TUTAJ) .

Małgorzata I adoptowała młodego księcia Bogusława i koronowała na króla Norwegii, oficjalnie zmieniając jego imię na Eryk. Muzeum – Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie (14 grudnia 2022)

Po śmierci syna Olafa, w roku 1388 Małgorzata I – cioteczna babka, zabrała małego księcia Bogusława i jego siostrę Katarzynę na swój dwór. W Kopenhadze książę otrzymał staranne wykształcenie. W 1389 Małgorzata oficjalnie zmieniła jego imię na Eryk (imię to nadawano skandynawskim wodzom i królom a oznacza osobę zasobną w honor).

Eryk I w przekazach historycznych jawi nam się jako niezwykle barwna acz niekiedy bardzo kontrowersyjna postać. Jako jedyny książę z dynastii Gryfitów, dosięgnął królewskiej korony dzięki koligacjom rodzinnym. Jak już wcześniej pisałam, Gryfici to była dynastia książąt pomorskich panująca na Pomorzu Zachodnim od XII do XVII wieku. Nazwa rodu została zaczerpnięta od gryfa (mitycznego zwierza o ciele lwa z głową i skrzydłami orła), którego członkowie rodziny używali jako swojego herbu od 1214 roku.

Darłowo. Zamek Książąt Pomorskich – Herb rodu Gryfitów (14 grudnia 2022)

I tak dzięki adopcji przez Małgorzatę I, w 1392 roku Eryk został koronowany w Oslo na króla Norwegii, a w 1397 na króla Danii i Szwecji. W 1401 Eryk zostaje uznany za pełnoletniego, i tym samym kończy się regencja Małgorzaty. W 1406 roku żeni się z Filippą, córką króla Anglii Henryka IV Lancastra. Bogaty posag żony przeznaczył na zbudowanie floty wojennej przeciwko Hanzie, z którą prowadził nieustanne wojny. Niestety, nie było to małżeństwo z miłości, a brak potomka powodował coraz większy rozdźwięk między małżonkami.

Eryk dużo zawdzięczał mądrości Małgorzaty, która dążyła do umocnienia związku i pozycji monarchy, usprawniła administrację. W roku 1408 odzyskała Gotlandię od Krzyżaków, próbowała też odzyskać Szlezwik. Współrządził z nią aż do chwili jej śmierci w 1412 roku. Dopiero wtedy stał się zupełnie samodzielnym władcą. W 1418 zmarł stryj Eryka – Bogusław VIII, książę słupski, co wymagało objęcia opieki nad nieletnim bratem stryjecznym, Bogusławem IX. W roku 1430 zmarła bezdzietnie niekochana i opuszczona przez męża Filippa. Po jej śmierci Eryk wdał się w romans z Cecylią, dwórką zmarłej królowej, co mocno wzburzyło jego poddanych. Niespokojna natura Eryka nie zjednywała mu sympatii. Król prowadził ciągłe gry polityczne, wciągał swoje kraje w nieustanne spory i wojny, co hamowało rozwój handlu. To wszystko powodowało, że zjednoczona przez Małgorzatę Skandynawia zaczęła dążyć do rozpadu na trzy państwa. Narastała opozycja przeciwko królowi, a w roku 1437 w Szwecji wybuchł przeciw niemu otwarty bunt. W roku 1440 stracił bezpowrotnie tron Danii i Szwecji, a w 1442 – również Norwegii.

Zdetronizowany Eryk do 1449 roku przebywał wraz z Cecylią na szwedzkiej wyspie Gotlandii, w twierdzy Wisborg. Stał się wówczas „królem korsarzy”, a współcześni nazywali go „ostatnim Wikingiem Bałtyku”. Flota Eryka dokonywała pirackich wypadów na terytoria Danii, rabowała kupieckie statki Szwedom i Duńczykom. Wyparty z wyspy powrócił do Darłowa, razem z Cecylią i tu prawdopodobnie się z nią ożenił. Miał z nią syna Eryka (juniora), który zmarł w dzieciństwie. Ostatnie dziesięć lat życia spędził w Darłowie na przebudowie zamku i upodabnianiu go do swojej dawnej siedziby w duńskim Helsingørze.

O życiu Eryka I dość zwięźle i ciekawie pisze Łukasz Gładysiak na stronie „Darłowo nasze miasto”. Zainteresowanych odsyłam  (TUTAJ) .

Darłowo-Muzeum. Zamek Książąt Pomorskich – pomnik Eryka I. W roku 2009 w jednej z wnęk w ścianie zamku darłowskiego ustawiono figurę „złotego gołębia” – symbolu miłości Eryka i Cecylii. Legenda głosi, że pary, które pogłaszczą gołębia będą żyły długo i szczęśliwie. Warto sprawdzić  😉  (14 grudnia 2022).

Zdobyte w pirackich wyprawach skarby wystarczyły na rozbudowę zamku i pozwoliły księciu dożyć reszty swoich dni w dostatku. W mieście swego urodzenia, król-tułacz w 1459 roku, w wieku 77 lat znalazł także miejsce ostatniego spoczynku. Ze wszystkich skarbów umierającemu królowi pozostał tylko jego talizman – złoty gołąb, z którym nie chciał się rozstać i z którym go pochowano.

Darłowo. Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej –  Sarkofag Eryka  (https://www.infodarlowo.pl)

Kilka wieków później, kiedy w 1734 roku wskutek pożaru kościoła mariackiego zawaliła się krypta z trumną Eryka, znalezionego w niej złotego gołębia przekazano na dwór królewski do Berlina. Od tej pory ślad po nim zaginął. W 1888 roku kości króla umieszczono w ozdobnym sarkofagu z piaskowca bremeńskiego ufundowanym przez króla pruskiego i cesarza niemieckiego, Fryderyka Wilhelma. Wieko sarkofagu pokryte jest herbami Danii, Szwecji i Norwegii i pomorskim Gryfem. Napis na sarkofagu głosi „Eryk, z Bożej Łaski Król Danii, Norwegii, Szwecji, Słowian, Gotów. Książę Pomorza. Zmarł w Darłowie R.P. 1459″. Wraz ze śmiercią Eryka i jego brata stryjecznego, Bogusława IX, wymarła gałąź rodu Gryfitów.

Zamek był własnością książąt do połowy XVII wieku. Od śmierci ostatniej Pani, księżnej Elżbiety (żony Bogusława XIV), w jego murach nie było prawowitego właściciela i Pomorze wraz z zamkiem przeszło w ręce sukcesorów brandenburskich. Znalazły się tam wówczas magazyny soli, więzienie i na początku XIX wieku szpital dla żołnierzy napoleońskich. Zamek po wielu latach złego i przypadkowego użytkowania coraz bardziej popadał w ruinę. Na domiar złego – dwukrotnie padł pastwą pożaru. Od uderzenia pioruna doszczętnie spłonęło skrzydło wieprzańskie i poważnie ucierpiała cała bryła budynku. W końcu XIX wieku ówcześni włodarze miasta planowali, by chylącą się ku upadkowi budowlę całkowicie zburzyć. W latach międzywojennych na arenę dziejową miasta wkroczył niemiecki nauczyciel i krajoznawca – Karl Rosenow. Przeprowadzono wówczas prace przystosowujące zamek do celów muzealnych. W wyremontowanym w 1930 roku utworzył Heimatmuseum (muzeum lokalne). W 1945 roku przekazał je władzy polskiej. Budynek został zaadaptowany na regionalne muzeum, które działa tutaj do dzisiejszego dnia.

Do Darłowa wybrałam się z wycieczką, zorganizowaną przez dwa ośrodki sanatoryjne z Dąbek – mój „Argentyt” i sąsiadujący z nim „Dukat”. Grupa była dość liczna, a nasza pani przewodniczka niewielkiego wzrostu, więc posługiwała się uroczą teleskopową antenką z żółtymi wstążeczkami  🙂

Jak już wcześniej wspominałam, pierwszy zamek założony był na planie czworoboku. Był ceglany i miał otaczające dziedziniec wysokie na 16 metrów bezokienne zewnętrzne mury obronne zakończone blankami. Zwieńczone były chodnikiem dla straży. W wysuniętej wieży o wysokości 23 metrów znajdował się przejazd na dziedziniec. W późniejszych czasach bramę wjazdową umocniono przedbramiem. Nad przejazdem w wieży znajdowała się kaplica, skarbiec i izba straży. Zamek oddzielony był od miasta fosami, które obecnie są zasypane.

Dziś Zamek Książąt Pomorskich to ciekawe muzeum z wieloma różnorodnymi eksponatami z minionych stuleci. Od przedmiotów codziennego użytku i wyposażenia wnętrz, poprzez rzemiosła artystyczne, etnografię pomorską, kończąc na sztuce sakralnej. Wystawa stała w muzeum podzielona jest na kilka części. I tak, w odrestaurowanej dawnej sali rycerskiej, zwanej również kaplicą zamkową, urządzono ekspozycję pomorskiej sztuki sakralnej ziemi sławieńskiej.

Darłowo. Zamek Książąt Pomorskich – Kaplica zamkowa (dawna Sala Rycerska) – ambona ufundowana przez księżnę Elżbietę, wdowę po Bogusławie XIV oraz dzwon odlany prawdopodobnie w 1530/1531 r. (14 grudnia 2022)

Zgromadzona w darłowskim muzeum kolekcja liczy około 3 tysiące eksponatów. Na szczególną uwagę zasługuje ambona ufundowana przez księżnę Elżbietę, wdowę po Bogusławie XIV. Wykonana jest ona z drewna lipowego, zdobiona rzeźbami figuralnymi i polichromią oraz bogato złocona. Malowidła na balustradzie i korpusie ambony przedstawiają postacie biblijne, pięcioboczny korpus wsparty jest na figurze anioła i przykryty baldachimem.

Darłowo. Kaplica zamkowa: ołtarz i statki wotywne (14 grudnia 2022)

Warto przyjrzeć się także ciekawym rozwiązaniom architektonicznym kaplicy, jak krzyżowo-żebrowe sklepienie. Dużą wartość artystyczną i historyczną mają również zachowane XVII/XVIII wieczne przykłady epitafiów, statki wotywne z końca XIX wieku, a także drewniane obramienia grobów z 1784 roku, które są jedynymi, zachowanymi przykładami nagrobków z terenu Pomorza. Okna pomieszczenia zdobią witraże z godłem Darłowa – Rybogryfem.

W innych salach wystawowych znajdziemy XVIII i XIX wieczne zabytki pomorskiej sztuki ludowej. Zrekonstruowano duży fragment ściany szachulcowej z nie osłoniętymi fachami, w części wypełnionymi cegłą, kosznicą i słomą oraz szalowaniem. Można też tu obejrzeć liczne przedmioty użytku codziennego – przybory kuchenne, magiel ręczny, zydel, a także meble jak kredensy, stół dębowy, kolebkę i krzesła. Pod ścianą ustawiono skrzynie oraz drewniane rzeźby, a w galerii powyżej wystawiono grafiki i akwarele pomorskiego malarza, Otto Kuske (1886-1945), a także akwarele z lat 40 XX wieku przedstawiające zabytkowe budownictwo ryglowe, bardzo powszechne na wsi pomorskiej.

Darłowo. Muzeum w Zamku Książąt Pomorskich. Sala z rzemiosłem ludowym. Znajduje się tu m.in. rekonstrukcja ściany ryglowej a wśród sprzętów gospodarstwa domowego – gofrownica z tłoczonym przepisem na gofry, zachęcam więc do skorzystania z przepisu liczącego sobie kilka wieków! (14 grudnia 2022)

W następnej sali urządzono ekspozycję mebli barokowych i neobarokowych. Uwagę zwraca garnitur mebli bogato dekorowanych snycerką. W centralnej części pomieszczenia znajduje się okazały stół gdański. Snycerstwo w niektórych okresach dziejów było przodującą gałęzią rzeźby.

Darłowo. Zamek. Sszafa z bogatą snycerką, gabloty z rzemiosłem konwisarskim (przedmiotami z cyny i spiżu) oraz galeria portretów najznamienitszych mieszkańców zamku. (14 grudnia 2022)

Ściany zdobią portrety książąt pomorskich związanych z Darłowem i zamkiem darłowskim, wykonane przez Elżbietę i Piotra Bakunów. Wizerunki książąt to kopie z galerii portretów książąt pomorskich w Muzeum Narodowym w Szczecinie.

Darłowo. Zamek Książąt Pomorskich. Wystawa wyrobów bursztynowych oraz wystawa okrętów morskich ze zbiorów Muzeum i kolekcji prywatnych (14 grudnia 2022).

W kolejnych salach zamku możemy zobaczyć wystawy wyrobów bursztynowych i okrętów morskich ze zbiorów Muzeum i kolekcji prywatnych oraz malarstwo marynistyczne i wiele innych cennych obiektów dziedzictwa kulturowego Pomorza.

Darłowo. Zamek Książąt Pomorskich. Ekspozycje w muzeum – multimedialna opowieść o życiu króla Eryka I oraz dwugłowe cielę.

W najbardziej reprezentacyjnej komnacie urządzono interaktywną wystawę dawnego władcy Darłowa obecnie zwanego cesarzem północy i prekursorem Unii Europejskiej – Eryka I. Wystawa została zrealizowana w ramach projektu unijnego „Darłowo w czasach króla Eryka Pomorskiego”. W sali tej zapoznać się można z długą i burzliwą historią życia króla, obejmującą zarówno politykę europejską władcy, jak i detronizację, korsarskie życie i ostatnie lata spędzone w Darłowie. Można tu wziąć udział w interaktywnych grach jak i przejrzeć się w multimedialnym lustrze. Jedną z oryginalnych ciekawostek muzealnych zamku jest wypchane dwugłowe cielę urodzone na początku XX wieku w podsławieńskich Janiewicach. Eksponat można oglądać w pomieszczeniu kas – na prawo od wejścia do muzeum.

Opuszczamy sale zamkowe i udajemy się na dziedziniec. Szkoda że zachowały się resztki zmarzniętego śniegu, bo w bruku dziedzińca moglibyśmy zobaczyć innym rodzajem kamienia zaznaczony zarys skrzydła zachodniego (erykowskiego) oraz wewnętrzny trakt skrzydła południowego (rozebrany około 1480 roku). Na dziedzińcu prezentowane są granitowe rzeźby znanego na Pomorzu artysty z Białogardu, Joachima Utecha (1889-1960). Głównym tworzywem artysty nazywanym rzeźbiarzem w granicie był kamień. Pospolity kamień polny, głaz narzutowy przyniesiony przez lodowiec ze Skandynawii. Zbierał go z pól i wydobywał z tego trudnego tworzywa swoje głowy i torsy; postacie ludzkie i figury zwierząt.

Darłowo. Muzeum w Zamku Książąt Pomorskich – dziedziniec z rzeźbą Eryka i „kamiennymi głowami” Joachima Utecha (14 grudnia 2022)

Przy bramie wejściowej, w niszy muru, zamieszczono wykonany z brązu, naturalnej wielkości pomnik Eryka I Pomorskiego autorstwa Konstantego Kontowskiego, byłego dyrektora Muzeum Zamku Książąt Pomorskich w Darłowie. Pomnik powstał w 2010 roku, na 80-cio lecie otwarcia Muzeum na zamku w Darłowie.

Po drugiej stronie dziedzińca można obejrzeć dodatkowe ekspozycje. W piwnicach znajduje się dobrze wyposażona sala tortur dokumentująca losy czarownic lub niewiast, podejrzewanych o czary. A o to było łatwo, wystarczyło znać się np. na ziołach lub… komuś bardzo podpaść. W 24 metrowej wieży, do której prowadzą wąskie schody, zobaczyć można wystawę łowiecką oraz jeszcze jedną kuriozalną ciekawostkę – 500-letnią mumię kota, zamurowanego żywcem jako ofiara wotywna. Można stąd podziwiać panoramę miasta, rzeki Wieprzy i okolic. Ja weszłam tylko na taras widokowy urządzony na jednym ze skrzydeł zamku.

Darłowo. Zamek Książąt Pomorskich – taras widokowy z widokiem na Kanał Młyński. 14 grudnia 2022)

Opuszczamy plac Zamkowy przy ulicy Zamkowej i ulicą Podzamcze a następnie ulicą Powstańców Warszawskich docieramy do głównego placu miasta.

Darłowo jest jednym z najstarszych miast Pomorza Środkowego, z bardzo bogatą przeszłością i burzliwą historią. Największe szczęście miało jednak, gdy w chwili wyzwolenia, 7 marca 1945 roku, nie zostało wysadzone w powietrze. Do dziś zachowały się ślady średniowiecznego układu urbanistycznego, z licznymi pozostałościami architektonicznymi. Miasto zachowało kościoły a także stary układ ulic oraz rynek staromiejski z historycznymi kamienicami związanymi z rybacką przeszłością.

Darłowo. Centralny plac Miasta Królewskiego Darłowa z Ratuszem Miejskim, stojącym na tle gotyckiego Kościoła Mariackiego (14 grudnia 2022)

Ten barokowy budynek, to były kiedyś darłowskie „sukiennice” czyli dawne hale targowe. W pobliżu, dokładnie pośrodku rynku, stał niegdyś ratusz gotycki z czerwonej cegły, z wieżyczkami. Po wielu pożarach miasta i ratusza, siedzibę burmistrza i rajców w roku 1725 przeniesiono do wyremontowanych hal targowych – „sukiennic”. Podczas remontu dobudowano jeszcze jedną kondygnację.

Do dziś mieści się tu ich siedziba. Wnętrze nie ma charakteru zabytkowego, ale na uwagę zasługuje uratowany z dawnego Ratusza renesansowy portal, znajdujący się nad drzwiami wejściowymi. Przedstawia on herb miasta – gryfa z ogonem ryby oraz napis po łacinie, który w tłumaczeniu brzmi: „Miasto założone w 12 roku po Chr., powiększono w 1312 roku. Trzy razy spłonęło: 1589, 1624, 1648. Tyleż razy odżyło. Bogu i księciu miłe, bądź zawsze szczęśliwe. Rośnij grodzie, rozkwitaj. Bóg niech cię uszczęśliwia, książę niech cię długo osłania. Lecz o rozpaczy, znowu zniszczone ogniem w roku 1675 i 1722, a ten ratusz na nowo odbudowany w roku 1725 niech będzie po raz ostatni”.

Marzenie mieszczan spełniło się. Do dziś ratusz jest siedzibą władz miejskich, a miasto – nietknięte – przetrwało przemarsz Armii Czerwonej, która zimą 1945 roku zdobyła Pomorze.

Darłowo. Ratusz Miejski z renesansowym portalem nad drzwiami wejściowymi oraz Fontanna Rybaka (14 grudnia 2022)

Na rynku przed ratuszem stoi fontanna – pomnik rybaka. To jedna z ciekawych atrakcji miasta jak również jego cenny zabytek. Znajduje się na darłowskim rynku od 1919 roku. Wykonany został przez sławieńskiego rzeźbiarza Wilhelma Grossa jako pomnik ku czci ludzi morza. Fundatorem fontanny był najbogatszy darłowski armator z rodziny Hemptenmacherów. Na fontannie na uwagę zasługują cztery spiżowe tablice obrazujące sceny z życia dawnych mieszkańców Darłowa. Tablica od strony ratusza przedstawia rycerza wskazującego teren, na którym powstało miasto. Obok niego jest skryba i robotnicy kopiący fosę, mającą okrążać warowny gród. Od strony północnej artysta przedstawił dokerów pracujących przy załadunku żaglowca. Na wschodniej tablicy widnieje unosząca się na falach hanzeatycka koga. Na ostatniej płaskorzeźbie, skierowanej na stronę południową, pokazany jest pasterz pilnujący stada owiec i kobieta pasąca gęsi. Gęsie mięso, a szczególnie wątróbki były najlepszym produktem eksportowym dawnego Darłowa.

Ratusz jest siedzibą władz miejskich Darłowa, a znajduje się na tle siedziby darłowskich władz kościelnych – Kościoła Mariackiego.

Darłowo. Ratusz na tle Kościoła NMP Wniebowziętej, obecnie pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej (14 grudnia 2022)

W roku 1321 biskup kamieński Konrad (1318-1322) przekazał patronat kościoła w Darłowie braciom Święcom: Piotrowi i Jaśkowi oraz synowi Piotra, Wawrzyńcowi. Rok ten uważa się za początek budowy kościoła NMP Wniebowziętej. W roku 1394 książę zachodniopomorski Bogusław VIII sfinansował rozbudowę kościoła mariackiego. Wybudowano wtedy wieżę kościelną, a w XVI wieku zakrystię i kaplice boczne.

W 1540 roku kościół stał się świątynią protestantów, którzy w większości zamieszkiwali tereny Pomorza. W latach: 1589, 1624, 1679 i 1722 kościół nawiedzały pożary. W pożarze w roku 1679, powstałym od pioruna, spaliło się całe wnętrze kościoła wraz z wieżą. Pod koniec XIX wieku wewnętrzna architektura gotycka została zniekształcona. Wbudowano drewniane przybudówki, wprowadzono pod chór i do naw bocznych drewniane balkony, charakterystyczne dla świątyń protestanckich. Sklepienie i ściany otynkowano i pokryto ciemną polichromią.

Kościół NMP Wniebowziętej w Darłowie (obecnie pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej) (14 grudnia 2022)

Po zakończeniu II wojny światowej, wraz z polskimi osadnikami, do miasta przyjechali także katoliccy duchowni. W sierpniu 1945 roku franciszkanie z Prowincji Matki Bożej Niepokalanej objęli kościół a we wrześniu dokonano jego poświęcenia. Pierwszym proboszczem był ojciec Damian Tyniecki. W 1951 kościół został kościołem parafialnym. W 1962 roku przemieniono wezwanie kościoła Matki Bożej Wniebowziętej na tytuł Matki Bożej Częstochowskiej. Umieszczono wtedy w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej Częstochowskiej.

W 1974 roku rozpoczęto remont mający na celu przywrócenie gotyckiego charakteru budowli. Usunięto zmiany wprowadzone w XIX wieku, czyli drewniane balkony oraz tynki przesłaniające oryginalne detale. Odkryto wnęki i dwa portale gotyckie. Na sklepieniu prezbiterium odsłonięto średniowieczną polichromię kwiatową, tak zwane „rajskie ogrody”. Od 1992 roku w kościele darłowskim rozwija się kult Matki Bożej Fatimskiej, Królowej Pokoju i Jedności, której figura 2 czerwca 1993 została ukoronowana przez papieża Jana Pawła II podczas audiencji w Rzymie. Dzisiaj, Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej to rzymskokatolicki kościół parafialny, którego gospodarzami są franciszkanie z prowincji św. Maksymiliana Marii Kolbego w Gdańsku.

Darłowo. Wnętrze kościoła Matki Bożej Wniebowziętej obecnie Matki Bożej Częstochowskiej (14 grudnia 2022)

W kościele uwagę zwraca bogato zdobiona barokowa ambona. Pochodzi z 1700 roku. Wykonana jest z drewna, rzeźbiona, wsparta na postaci anioła. Ma bogatą dekorację akantową. Na baldachimie znajduje się scena Sądu Ostatecznego. W korpusie ambony znajdują się płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia Chrystusa, Zwiastowanie, Modlitwa w Ogrójcu, Biczowanie, Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie. Zabytkowe są również organy z XIX wieku. Mają bogato rzeźbiony prospekt i piękne brzmienie głosu. Na uwagę zasługują też renesansowa chrzcielnica, barokowy krucyfiks i tabernakulum, stalle neobarokowe, żyrandol z brodatym Neptunem na szczycie (1600 rok), i drugi z mosiężnym aniołem na szczycie oraz drewniana rzeźba św. Augustyna. W oknach prezbiterium zachowały się witraże z XIX wieku zdobione ornamentem figuralnym, roślinnym i geometrycznym.

W 1975 roku przeniesiono trzy sarkofagi książęce zza ołtarza głównego, do kaplicy pod wieżą. Kaplicę oddzielono i zabezpieczono od strony wieży ozdobną kratą neobarokową, przeniesioną tu z prezbiterium. W sarkofagach spoczywają szczątki książąt pomorskich: Eryka I, Elżbiety – żony ostatniego pomorskiego księcia Bogusława XIV oraz Jadwigi – żony Ulryka, brata Bogusława XIV.

Wokół kościoła Matki Bożej Częstochowskiej powstało niezwykłe lapidarium. W miejscu gdzie niegdyś znajdował się przykościelny cmentarz a zmarłych chowano do 1842, zgromadzono pozostałości z zapomnianych cmentarzy nie tylko w Darłowie ale Cisewie i Barzowicach.

Darłowo. Lapidarium wokół kościoła Matki Bożej Częstochowskiej  (14, 29 grudnia 2022)

Lapidarium zostało utworzone w 1999 roku.  Zebrano tu nagrobki i ich fragmenty: krzyże, rzeźby, tablice, płyty. W mury kościoła wmurowano tablice epitafijne upamiętniające zmarłych. Na olbrzymi szacunek zasługuje fakt, że umieszczono tu nagrobki z cmentarzy różnych wyznań. Oglądać można płyty zarówno żydowskie, prawosławne, ewangelickie jak i katolickie. Jedne obok drugich. Tak jak być powinno…

O przeznaczeniu tego miejsca informują tablice w językach: polskim, niemieckim i kaszubskim. Wraz z ratuszem i kościołem, lapidarium stanowi integralną część darłowskiego rynku. Po chwili zadumy powracamy do rzeczywistości i dalszego zwiedzania.

Darłowo było miastem obronnym. Od początku otoczone było murami obronnymi – umocnienia były już w 1312 roku. Wały i fosy oraz początki bram powstały w 1320 roku. W XIV wieku było otoczone ceglanym murem obronnym. Po wielkim pożarze w 1722 roku, stan murów był na tyle zły, że rozebrano je w końcu XIX wieku. Do Rynku prowadzi ulica Powstańców Warszawy. Spełnia rolę deptaka i obowiązuje na niej zakaz ruchu pojazdów. Ciągnie się między nieistniejącą już Bramą Wieprzańską (rozebraną około roku 1850), a Bramą Kamienną.

Darłowo. Widok na Bramę Kamienną (29 grudnia 2022)

W obrębie murów znajdowały się trzy bramy wjazdowe: Brama Kamienna zwana Wysoką, Brama Wieprzańska i Brama Nowa, oraz Furta Zamkowa. Brama Wysoka jest pozostałością po dawnych obwarowaniach miejskich, które otaczały miasto długim na 1500 metrów murem. Zachowała się do dziś po generalnej odbudowie w 1732 roku. Budowla jest założona na planie kwadratu. Posiada cztery kondygnacje, z ostrołukowym przejazdem. Przejazd bramny przykryty jest drewnianym stropem. W otworze bramnym w środku, są wbudowane potężne nasady zawiasów. Wskazuje to, że brama była zamykana drewnianymi wierzejami. Brama Kamienna miała duże znaczenie obronne. Z jej wysokości strażnicy mogli obserwować co się dzieje w mieście i za jego murami.

Przy ulicy Podzamcze zachowane są budynki mieszkalne i gospodarcze z przełomu XVIII i XIX wieku. Przy ulicy Morskiej stoją kamienice z XIX i XX wieku. Była to jedna z głównych dróg prowadząca do portu w Darłówku i do morza. Przy niej znajdowała się kiedyś wylotowa brama miejska tzw. Brama Nowa. Przy ulicy Kościelnej stoją domy z połowy XIX wieku. Na ogół są to domy szachulcowe, ale otynkowane. Wiele budynków zostało przebudowanych i zmieniło swój pierwotny kształt, ale i tak są piękne. W Darłowie jest wiele ciekawych a zaniedbanych budynków. Ujęte w lokalnym programie rewitalizacji miasta Darłowa na lata 2017-2023, czekają w kolejce do remontu.

Pozostałością dawnego układu staromiejskiego jest rynek, który obecnie nazywa się Placem Kościuszki, z trzech stron zabudowany kamieniczkami barokowo-klasycystycznymi. W większości powstały po wielkim pożarze miasta w 1722 roku.

Darłowo. Kamieniczki nr 56 i 57 przy Rynku (14 grudnia 2022)

U zbiegu ulicy Powstańców Warszawskich i Rynkowej, pod numerem 51 znajduje się kamienica pod Kogą. Nazwano ją tak z uwagi na wmurowaną weń tablicę z połowy XIX wieku przedstawiającą nieotaklowany żaglowiec – kogę, duży statek handlowy, nadający się także do działań wojennych. Kogi były dominującymi jednostkami na Morzu Północnym oraz na Bałtyku pod koniec średniowiecza. Statki tego typu były powszechnie wykorzystywane przez Hanzę – średniowieczny związek miast handlowych północnej Europy. Pływali nimi również piraci z tego rejonu – bracia Witalijscy, którzy za główne cele obierali sobie właśnie statki z hanzeatyckiej floty handlowej.

Darłowo. Kamienica rodziny Hemptenmacher. Dziś mieści kawiarnię Cafe „Łódź”  (14 grudnia 2022)

Pierwotnie stała w tym miejscu kamienica kupiecka z XIV wieku, usytuowana na fundamentach z granitowych głazów wiązanych wapienną zaprawą z piwnicami. Prawdopodobnie dom ten spłonął podczas pożaru miasta w 1589 roku. Nową kamienicę zbudowano w 1604 roku, o czym świadczy data wyryta na tablicy w elewacji. Budynek ten uległ zniszczeniu w czasie pożarów z lat 1624, 1648, 1679 i w 1722. Do dziś zachowały się jedynie nieliczne pozostałości tej budowli w południowej ścianie. W roku 1793 kamienicę gruntownie przebudowano na styl późnobarokowy.

Kamienicę zwano także kamienicą armatorską lub kamienicą Hemptenmachera, bo od 1834 należała do rodziny Hemptenmacher, dawnych właścicieli największej floty żaglowców na Pomorzu. W 1865 roku wspólnikiem Hemptenmachera został Eduard John, późniejszy zięć armatora, a pod koniec wieku jego syn Paul John.  Ostatnim prywatnym właścicielem kamienicy do 1945 był Dietrich Kranitzki, zięć Paula Johna.W kolejnych wiekach kamienica przechodziła różne losy. Ostatecznie odrestaurowana została w latach 2013 – 2018 i jest dziś jedną z najbardziej okazałych kamienic w Darłowie. Wsparcia udzielili: Niemiecko – Polska Fundacja Zabytków Kultury Görlitz, ze środków prywatnych i darowizn z Niemiec przy największym udziale pani Ute Kranitzki (żony nieżyjącego już krewnego dawnych właścicieli kamienicy), oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Zachodniopomorskiego. Obecnie dom stanowi własność prywatną i pełni funkcje mieszkalno-usługowe. Znajduje się tu kawiarnia Cafe „Łódź”. Tutaj, siedząc przy oknie z filiżanką pachnącej kawy, można choć przez chwilę przenieść się w lata 1946 – 1948, kiedy za szybą można było zobaczyć wracającego do domu najważniejszego z darłowskich oficjeli – burmistrza.

I widzimy Go, bowiem Darłowo honoruje zasłużonych dla miasta mieszkańców. Właśnie w tym miejscu, na skraju rynku staromiejskiego i ulicy Powstańców Warszawskich stoi uliczna rzeźba, poświęcona pierwszemu powojennemu burmistrzowi Darłowa – Stanisławowi Dulewiczowi. W jej wnętrzu umieszczono kapsułę czasu z informacjami dla przyszłych pokoleń. Została uroczyście odsłonięta w czerwcu 2015 a ufundowana z okazji 70-tej rocznicy polskiego Darłowa. Twórcą rzeźby jest Jacek Berner (z Pracowni ART CAST BRONZE w Szczecinie), który utrwalił moment, gdy burmistrz wychodzi z ratusza w ulubionym kapeluszu z teczką i rusza w miasto.

Darłowo. „Sumienie podobne do zegara czasem, gdy żyjesz w rozgwarze, ono ledwie dyszy. Lecz kiedy przestanie żyć hałasem, to je jako zegar słyszysz w nocnej ciszy…” – autor: Stanisław Dulewicz (14 grudnia 2022)

Gdy po wojnie Darłowo przystąpiło do Związku Gospodarczego Miast Morskich, Dulewicz został członkiem rady tego stowarzyszenia zwanego Hanzą miast polskich. Oficjalnie na posiedzeniu w 1946 roku wybrano go burmistrzem i chociaż rządził niecałe dwa lata – ma dla miasta wielkie zasługi. Jego wspomnienia głównie z lat 1945 – 1948, napisane w 1957 r. zawierają ważne fakty świadka niecodziennych wydarzeń związanych z Darłowem. Ich wartość docenił Instytut Zachodni w Poznaniu przyznając autorowi I nagrodę w Konkursie na „Pamiętnik osadnika Ziem Odzyskanych”. Przez całe życie przyświecała mu dewiza: „Bez przeszłości nie ma przyszłości”.

W latach 1949-1953 pracował jako nauczyciel w Darłowie i w Sławnie. Doceniając zasługi pierwszego burmistrza Miejska Rada Narodowa w 1981 roku nazwała jego imieniem ulicę w Darłowie. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Następnie, w 1997 roku Rada Miejska przyznała mu pośmiertnie medal „Zasłużony dla miasta Darłowo”. Jeżeli zainteresowała Was ta ciekawa postać, zapraszam do obejrzenia dokumentalnego filmu  (TUTAJ) .

Pomniki w mieście przypominają historię miejsc, ludzi i nawiązują do ważnych wydarzeń. To także dzieła pracy artystów. Idąc ulicą Powstańców Warszawskich w kierunku Ustki, za wspomnianą wcześniej Bramą Kamienną, zupełnie niedawno (12 grudnia 2022) pojawiła się nowa atrakcja – rzeźba przedstawiająca bicykl. W scenografii pomnika znalazł się także jamnik i kapelusz.

Darłowo. Brama Wysoka, jedna z trzech bram miejskich, jedyna która ocalała do dziś i najnowszy pomnik w Darłowie – Bicykl (a także jamnik i melonik) (29 grudnia 2022)

Twórczynią tej oryginalnej rzeźby jak i znanego wszystkim „Fryderyka” (nagrody muzycznej za najważniejsze osiągnięcia na rynku fonograficznym przyznawanej w Polsce od 1995 roku) jest polska rzeźbiarka Dorota Dziekiewicz-Pilich. Bicykl doskonale wpisuje się w lokalną tradycję, bowiem w Darłowie istnieje słynny Klub Kolarski Ziemia Darłowska, który właśnie w 2022 roku skończył 40 lat.

Gdy rok 2020 miał być uchwalony rokiem Leopolda Tyrmanda, Darłowo doskonale wykorzystało tę okoliczność. Otóż  Leopol Tyrmand był w Darłowie kilkukrotnie. Darłowski port odwiedził po raz pierwszy pod koniec wojny w 1944 r. Wtedy pływał na niemieckim frachtowcu. Drugi raz przybył do Darłowa w roku 1948, kiedy już port odwiedzały liczne skandynawskie statki handlowe. Może już wówczas badał możliwości opuszczenia kraju drogą morską? Darłowo go urzekło, poznał niektóre jego fascynujące tajemnice i być może dlatego umieścił w nim akcję swojej powieści „Siedem dalekich rejsów”, której akcja dzieje się właśnie tu, w tym mieście. W Darłowie był również w roku 1963 podczas kręcenia filmu według jego scenariusza, noszącego tytuł „Naprawdę wczoraj”. Dlatego w podzięce za to, że Darłowo na zawsze już będzie obecne w polskiej literaturze i filmie, w grudniu 2019 roku, przy alei Wojska Polskiego odsłonięto „ławeczkę Tyrmanda” też według projektu Doroty Dziekiewicz-Pilich.

Darłowo. Leopold Tyrmand – znakomity pisarz i publicysta, ikona lat 50. ubiegłego wieku, urodził się w Warszawie, zmarł  w Fort Myers na Florydzie, a tu jest jego ławeczka… (29 grudnia 2022)

Ławeczce towarzyszy rzeźbiarski szlak turystyczny pod nazwą „Śladami bohaterów Tyrmanda”. Składa się nań osiem niewielkich rzeźb, usytuowanych w Darłowie i Darłówku, rozstawionych między dworcem i latarnią morską.

Darłowo – rzeźbiarski szlak turystyczny „Śladami bohaterów Tyrmanda”

Całość inspirowana jest oczywiście książką Leopolda Tyrmanda „Siedem dalekich rejsów” i opartym na niej filmie „Naprawdę wczoraj” kręconym częściowo w Darłowie. Akcja książki rozgrywa się w ciągu trzech dni wczesną wiosną 1949. Miłość, poszukiwanie zaginionego tryptyku Eryka Pomorskiego, marzenie o emigracji, niepewność powojennej komunistycznej sytuacji – stanowią kanwę powieści. Tyrmand pisał tę książkę w latach 50. XX wieku, ale przeznaczona do druku w 1957 roku została przez cenzurę wycofana z rozpowszechniania. Powód: zarzut pornografii i promocji prywatnej inicjatywy. Książka wydana została najpierw w języku angielskim (1959) – pod tytułem „Seven long Voyages”, potem w 1962 w Niemczech Zachodnich pod tytułem „Ein Hotel in Darlowo”. Pierwsze wydanie w języku polskim ukazało się w 1975 roku w Londynie a dopiero w 1992 w Warszawie.

Na jej podstawie Tyrmand napisał scenariusz filmu pt. „Naprawdę wczoraj”, zrealizowany w 1963 roku w reżyserii Jana Rybkowskiego. Główne role zagrali w nim Beata Tyszkiewicz i Andrzej Łapicki. Sensacyjna fabuła jego powieści oparta jest na historii poszukiwania zaginionego tuż po wojnie klejnotu sztuki pomorskiej – srebrnego ołtarza z darłowskiego Kościoła Mariackiego (ołtarz ten wykonano w roku 1623 dla kaplicy darłowskiego zamku, a to, co z niego pozostało można dziś podziwiać w słupskim Muzeum Książąt Pomorskich). W filmie wśród nakręconych scen można podziwiać ówczesne Darłowo oraz port rybacki w Darłówku

Zainteresowanych filmem odsyłam  (TUTAJ) . W kinach natomiast od niedawna możemy oglądać film „Filip” – polski dramat filmowy z 2022 roku w reżyserii Michała Kwiecińskiego. Co prawda akcja filmu nie dzieje  się w Darłowie, jednakże zrealizowano go według scenariusza na kanwie powieści Leopolda Tyrmanda pod tym samym tytułem. Zapraszam na zwiastun filmu  (TUTAJ)  i ewentualnie do kin na konfrontację powieści z nowoczesnym ujęciem tematu na ekranie.

***

To prawie wszystko, co zobaczyłam i dowiedziałam się o Darłowie. Ogromna reszta czeka na Was i Wasze odkrywanie tego dość sennego o tej porze roku miasteczka. Każdy tutejszy zaułek to część wielkiej historii. To też magia znanych, a w większości nieznanych nam zupełnie losów ludzi którzy odeszli w nicość, nie zostawiając po sobie żadnego świadectwa. A przede wszystkim pamięć człowieka, który zaczął jako król całej Skandynawii, a skończył jako grasujący po Bałtyku pirat, czyli – „nasz Eryczek”…

 

 

Źródło:   https://www.krajoznawcy.info.pl/;      https://pl.wikipedia.org/;     https://www.zamekdarlowo.pl/;      https://gp24.pl/;      https://darlowo.naszemiasto.pl/;

Dodaj komentarz