Piątek, 2 marca –Dzień Staroci, Dzień Dyskordii, Światowy Dzień Modlitwy
Dzień Staroci
Starocie to przedmioty, które mają swój niewątpliwy urok.
Każdy z nas ma w domu jakieś stare pamiątki rodzinne, do których mamy sentyment, bowiem każda rzecz, która staje się bezużyteczna względem czasu, niesie ze sobą jakąś historię. Są ludzie dla których zbieranie starych przedmiotów to hobby, ale są też tacy co zbierają wszystko nagminnie, bo może będzie im to potrzebne.
W dniu 2 marca, warto przypomnieć sobie, o tych starych rzeczach, które z biegiem czasu, zawieruszyły się nam gdzieś po kątach. Warto zastanowić się chwilę, jak w ciekawy sposób można nadać im nowe życie lub po prostu oddać czy też sprzedać innej osobie, która będzie miała pomysł jak dany przedmiot wykorzystać.
Takimi miejscami są antykwariaty, gdzie można znaleźć dosłownie wszystko: stare meble, zegary, obrazy, porcelanę, książki czy nawet elementy dekoracyjne. Każde z nich ma wiele lat, odrębną historię i tradycję. Nadają niepowtarzalny klimat wnętrzu, w którym się znajdują oraz przyciągają uwagę.
Takimi miejscami są również kiermasze czy giełdy, gdzie starocie możemy i sprzedać i kupić. Organizowane są również targi staroci przyciągające rzesze fanów rzeczy używanych, staroci i antyków, którzy przybywają w poszukiwaniu porcelany, starych monet, zegarów, książek, medali i wielu innych przedmiotów.
Niby starocie, a duszę mają i różne chwile nam przypominają.
Giełda antyków i staroci to przede wszystkim gratka dla miłośników dawnego stylu, czy też pasjonatów historii.
Starocie są fajne, przede wszystkim mają duszę. Są jedyne w swoim rodzaju i niepowtarzalne. Idealnym przykładem są młode dziewczyny, przychodzące do antykwariatu po oryginalną biżuterię, której nigdzie nie można dostać.
Dzień Dyskordii
Discordia z łaciny znaczy „niezgoda”. W mitologii rzymskiej bogini zamętu, niezgody i chaosu. Odpowiednik greckiej Eris. To uskrzydlona bogini niezgody, chaosu i nieporządku. Występowała w dwóch postaciach: groźnej i łagodnej – Niezgoda destrukcyjna, wywołująca wojny i Niezgoda twórcza, będąca duchem współzawodnictwa, pobudzająca do pilnego działania.
Współcześnie do kultu bogini nawiązuje dyskordianizm – współczesna religia założona około roku 1958 przez Kerry’ego Thornleya i Grega Hilla, często opisywana jako „dowcip przebrany za religię” lub „religia udająca dowcip”. Bogini Dyskordia w dyskordianizmie spełnia funkcję symbolicznej towarzyszki i przyjaciółki, będąc przeciwieństwem Boga w religiach monoteistycznych. Jej atrybutem jest jabłko niezgody, a symbolem liczba 23.
Dyskordianizm czerpie z wielu innych religii. Składa się ze swoistej mitologii, obrządku i pozornej hierarchii. Jednocześnie parodiuje zarówno religie monoteistyczne, jak i buddyzm, czy hinduizm. To nurt filozoficzny mający na celu podważenie samej istoty religijności, poprzez pozorowanie jednej z nich. Szydzenie z wszelkich założeń religijnych, łącznie z ich własnymi założeniami, wyznawcy uznają za podstawową metodę osiągnięcia illuminacji.
Pisząc o tym święcie dochodzę do wniosku, że bardzo to chaotyczne, zaplątane i logicznie nielogiczne. A najlepiej trzymać się od tego z daleka …
Światowy Dzień Modlitwy
Światowy Dzień Modlitwy (zwany dawniej Światowym Dniem Modlitwy Kobiet) skupia wokół siebie chrześcijanki różnych wyznań. Jest to ruch ekumeniczny o ponad 120-letniej tradycji.
Wspólną modlitwę kobiet w intencji biednych, bezrobotnych, pokrzywdzonych na skutek wojny domowej w Ameryce Północnej i napływu biednych emigrantów z Europy i Azji, zainicjowała w 1887 r. Mary Ellen James z Kościoła Prezbiteriańskiego. Następnie w roku 1890 dwie członkinie Kościoła Baptystów wezwały do obchodzenia Dnia Modlitwy w intencji misji zagranicznych.
W 1919 r. oba te co roku odbywające się dni modlitwy kobiet zostały połączone i w pierwszy piątek okresu pasyjnego (Wielkiego Postu), odbyło się po raz pierwszy wspólne nabożeństwo. Po 1922 r. idea ta rozprzestrzeniła się na inne anglojęzyczne kraje.
W 1927 r. był już obchodzony jako Światowy Dzień Modlitwy Kobiet. Od tego czasu liturgia ŚDMK opracowywana jest kolejno przez chrześcijanki różnych krajów.
Od 1968 r. Światowy Dzień Modlitwy Kobiet obchodzony jest na całym świecie w ponad 170 krajach w pierwszy piątek marca.
W wyniku ostatnich badań nad historią ŚDM stwierdzono, że w Polsce pierwsze nabożeństwo ŚDMK odbyło się 4 marca 1927 r. w Kościele Baptystycznym w Łodzi. W 1948 r. odbyło się nabożeństwo ŚDMK w Kościele Ewangelicko-Metodystycznym w Warszawie, prowadzone przez Amerykankę, panią Hjordis Wickstroem. Po 13 latach przerwy idea Światowego Dnia Modlitwy Kobiet trafiła ponownie do Polski przez Kościół Ewangelicko-Reformowany i Kościół Ewangelicko-Metodystyczny. Przewodniczącą Polskiego Krajowego Komitetu ŚDM w latach1993-2006 była Ewa Walter z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Obecnie Komitetowi przewodniczy Joanna Kamińska z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego.
Od 9 marca 1962 r. regularnie co roku odbywają się w Polsce ekumeniczne nabożeństwa Światowego Dnia Modlitwy Kobiet i obejmują coraz szersze kręgi wyznawców różnych Kościołów w wielu miastach. Od 1992 roku w pracach przygotowawczych i nabożeństwach ŚDM bierze czynny udział Polski Związek Kobiet Katolickich, natomiast od roku 2000 Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania „Effatha”, a od roku 2001 Kościół Greckokatolicki.
Nabożeństwa Światowego Dnia Modlitwy umacniają wiarę w Jedynego Pana i Zbawiciela, zbliżają ludzi różnych ras, tradycji wyznaniowych i kultur, przełamują poczucie izolacji i osamotnienia, pomagają zauważyć innych i nieść ich brzemiona, ułatwiają przeistaczanie wiary i modlitwy w czyn oraz poprzez wspólną intencję modlitwy tworzą z nas jedną rodzinę.
Każdego roku teksty liturgiczne i pozostałe materiały na Światowy Dzień Modlitwy przygotowują chrześcijanki z coraz innego kraju.
Na zdjęciu jest Mary Ellen James z dziećmi. Jej zawdzięczamy Światowy Dzień Modlitwy Kobiet.
Źródło: https://pl.wikipedia.org; https://ekumenia.pl;