Do celebrowania faktu zażywania tabaki służą różne akcesoria tabaczane:

• Tabakiera – pojemnik przeznaczony do przechowywania tabaki. Wykonywane z różnych materiałów, m.in.: drewna, rogów, metali, skóry, plastiku, macicy perłowej.
• Buteleczka do tabaki – uważana przez niektórych jako wymysł chińskiej kultury, jednak jest to również powszechnie stosowane naczynie przez niemieckich tabaczarzy. Chiński wariant jest wyjątkowo ozdobny i misternie wykonany z materiałów tj. jadeit, bursztyn, koral, cloisonné, szkło, nefryt, porcelana, kwarc, turkus, Niemiecka odmiana, najczęściej robiona jest z kolorowego szkła lub jako ceramika.
• Łyżeczka do tabaki – używane do przetransportowania tabaki z tabakierki prosto do nosa.
• Bawarska maszyna do zażywania tabaki – tradycyjne urządzenie z mechanizmem katapultowym, używane w Bawarii.
• Tabaczna tarka – było to proste metalowe urządzenie do podręcznego mielenia, używane przez osoby, które wykonały własną tabakę.
• Tobacznik i denica – specjalnie wytworzone do celów wyrabiania własnej tabaki, długi kij oraz chropowata w środku misa.
• W kulturach pozaeuropejskich występują również rurki do zażywania. Indianie Ameryki Południowej używają rurek wykonanych z drewna, zaś w Tajlandii metalowych rurek w kształcie litery U. Dodatkowo u niektórych plemion afrykańskich tabakę przechowuje się w skórzanych woreczkach.

Tabaczarze/tabacznicy organizują tabakowe święta

• Mistrzostwa Polski w Zażywaniu Tabaki (zwane również Chmieleńską Biesiadą z Tabaką albo „świętem tabaki”) – doroczny festyn organizowany w Chmielnie od roku 2003. W czasie jego trwania jury wybiera osobę, która zostanie mistrzem zażywania. Liczy się m.in. prezencja na scenie, ubiór oraz sposób zażycia proszku tytoniowego.
• Ogólnopolski Dzień Tabaki – święto obchodzone 17 lipca wśród tabaczarzy, na pamiątkę powstania pierwszej fabryki tabaki w Polsce.
• Nadbałtyckie Mistrzostwa w Tabaczeniu – festyn organizowany w latach 2006-2007 w Rewie, a następnie w 2008 we Władysławowie. Sposób wyboru mistrza w zażywaniu wyglądał podobnie jak w przypadku mistrzostw w Chmielnie.
• Dębogórskie Święto Tabaki – festyn organizowany od 2010 roku w Dębogórzu.
• Wybór króla tabaczników – w okresie międzywojennym w niektórych wsiach na Kaszubach wybierano tzw. króla tabaczników, czyli osobę, która sporządzi najmocniejszą tabakę. Przez cały rok, osoba z takim przywilejem, mogła jako jedyna w obrębie wsi sprzedawać innym tabakę.
• Muzyczna Biesiada z Kaszubską Tabaką – festyn organizowany od roku 2005. Wspólne zażywanie tabaki przy kaszubskiej muzyce.
• Międzynarodowe Mistrzostwa Tabaczne – mistrzostwa organizowane w krajach niemieckojęzycznych (Niemczech, Austrii, Szwajcarii). W odróżnieniu od polskich mistrzostw, mistrza nie wybiera się przez jego prezencję, ale ilość zażytego proszku. Zawody polegają na zażyciu jak największej ilości bawarskiej tabaki w ciągu jednej minuty.
• Mistrzostwa Szwajcarii w zażywaniu tabaki i Mistrzostwa Niemiec w zażywaniu tabaki – w podobnym tonie jak w przypadku międzynarodowych mistrzostw, organizuje się w Szwajcarii oraz w Niemczech turniej na najlepszego tabaczarza w kraju.
• Perlesreuter Schmalzlerfest – lokalny festyn organizowany w Perlesreut w Bawarii.
• The Snuffin – doroczne święto odbywające się w szkockim mieście Hawick. Jest to jedna z ceremonii związana z tradycją Common Riding, w której to mieszkańcy miasteczka „walczą” między sobą o tabakierkę.

Podział gatunkowy tabaki jest w dużym stopniu uwarunkowany sposobem jej produkcji, podczas której powstają odpowiednie rodzaje.

Znane są cztery metody produkcji:

• Metoda karotowa – liście tytoniu zwija się w tzw. karotę i ściska za pomocą pras, i odkłada na kilka lat by fermentowały. Ze względu na czasochłonność produkcji, metoda ta obecnie wychodzi z użytku. Współcześnie tylko jedna firma produkuje tabaki karotowe, Molens de Kralingse z Rotterdamu. Przykładowe rodzaje: St. Omer.
• Metoda paryska – tytoń typu Virginia i Kentucky jest ubijany z solanką, następnie usypuje się z niego sterty, ważące po kilka cetnarów. Sterty umieszcza się w umiarkowanie chłodnych pomieszczeniach na kilka lat, aby przefermentowały. Po procesie fermentacji tytoń jest rozkruszany lub proszkowany przez specjalne maszyny ubijające, następnie jest przesiewany i ponownie zwilżany solanką. Dzięki tej metodzie otrzymujemy tak zwane „ciemne odmiany”. Przykładowe rodzaje: black rappee.
• Metoda błyskawiczna – liście tytoniu, lub ich włókna są proszkowane w wysokoobrotowych dmuchawo-kruszarkach. Następnie tytoń przesiewa się i nawilża sosem solankowym. Później następuje proces błyskawicznej fermentacji, mający miejsce w ogrzewanych pomieszczeniach i trwający od 6 do 8 tygodni. Przefermentowany tytoń miesza się z wysokiej jakości solą kuchenną, w ilości 5-8% wagi tytoniu i odstawia na dość długi okres, aby dojrzał. Jest to najszerzej stosowana dziś metoda.
• Metoda „schmalzler” – liście tytoniu, przeważnie z Brazylii, są cięte i nawilżane cukrowymi sosami. Następnie poddawane są procesowi fermentacji w relatywnie wysokich temperaturach przez okres kilku miesięcy. Po wysuszeniu tytoń jest dokładnie mielony w specjalnych maszynach zwanych „mielącymi krzesłami” po czym jest przesiewany i nawilżany wysokiej jakości olejem. Dawniej do tego celu używano sklarowanego smalcu (stąd nazwa), natomiast sam tytoń brazylijski był produkowany w całości w Bawarii od około 1830 roku.

Tabace, od początków jej istnienia w Europie, przypisywano właściwości lecznicze. Ówcześni lekarze zalecali używanie tabaki jako lek na bóle zębów, katar, liszaje, obstrukcje, migreny, różnego rodzaju owrzodzenia, ślepotę, odmrożenia, podagrę, wady serca, wodogłowie, wodną puchlinę, karbunkuły, gnicie dziąseł, czy wściekłość macicy.

Z czasem zaczęły powstawać pierwsze naukowe traktaty dotyczące użytkowania tytoniu, a więc i tabaki, które odnosiły się niezwykle sceptycznie do „leczniczych” właściwości tej używki.

Dziś wiedza na temat wpływu tabaki na zdrowie człowieka jest znacznie większa. Tabaka jako wyrób tytoniowy (a więc zawierający nikotynę), bezdymny została zaliczona do używek o charakterze uzależniającym, tak więc zażywanie jej może prowadzić do nikotynizmu.

Jednakże w odróżnieniu od większości wyrobów tytoniowych tabaka nie jest uznawana za rakotwórczą. Szczegółowe badania przeprowadzone przez WHO i IARC w 2004 roku wykazały, iż zażywanie tabaki nie wpływa w żaden sposób na stopień zachorowalności na nowotwory. Jednakowoż dane epidemiologiczne z ziem afrykańskich wskazują, że stosowanie własnoręcznie robionej zuluskiej tabaki z Republiki Południowej Afryki zwiększa ryzyko zachorowania na raka. Jest to w głównej mierze spowodowane dodawaniem do tytoniu aloesu, który jest odpowiedzialny za ten efekt. W 2003 roku WHO zainicjowała konwencję o ograniczeniu użycia tytoniu, zaliczając do wyrobów objętych jej ograniczeniami „wyroby całkowicie lub częściowo wytworzone z liści tytoniu jako surowca, wykonane w celu ich palenia, ssania, żucia lub wąchania”.

Jednym z negatywnych skutków długotrwałego zażywania tabaki jest wysuszenie błony śluzowej nosa, co może prowadzić do jej podrażnień, a w skrajnych przypadkach do krwotoków i czasowych zaburzeń w jej funkcjonowaniu.

Wszelkie sproszkowane wyroby zażywane drogą nosową, a nie posiadające w sobie żadnej substancji psychoaktywnej są nazywane namiastkami tabak. Zwykło się mówić w ten sposób głównie o produktach wykonywanych z ziół, płatków kwiatów, ale też o specjalnie przygotowanej mieszance glukozy z mentolem.

Co ciekawe, niektóre wspólnoty religijne jak np. Świadkowie Jehowy czy Kościół Adwentystów Dnia Siódmego są zobowiązane do wystrzegania się zażywania tabaki.

Przy okazji Ogólnopolskiego Dnia Tabaki, chciałam jeszcze dodać coś, czego nie uczyniłam (TUTAJ), kiedy pisałam o Światowym Dniu Czekolady.

Już dawno udowodniono, że nic tak nie poprawia humoru, jak czekolada. Kilka zjedzonych kawałków uwalnia endorfiny i sprawia, że czujemy się chociaż odrobinę szczęśliwsi. Niedawno, prasa z Berlina opisała przypadki nieco innego „spożywania” czekolady. Surowe kakao wciągane jest nosem.

Daily Mail informuje, że od pewnego czasu studenci większych miast w Europie zamiast łykać pigułki ecstasy, bądź narkotyki w innych formach, wolą zaciągać się czekoladą. Zwolennicy słodkiej zabawy twierdzą, że przede wszystkim rzecz leży w spożywaniu organicznego, surowego i świeżego kakao, które ma wykazywać o wiele lepsze właściwości. Surowe kakao jest doskonałym źródłem flawonoli, które pobudzają pracę neuronów w ludzkim mózgu, a także poprawiają krążenie krwi.

I na pewno nie uzależniają !